آماده سازی زمین تیراندازی فیلد تارگت – FT course

در این مقاله با ایده‌های کلی و در عین حال قابل توجه در خصوص باشگاه ها ، دیزاین و بطور کلی فراهم کردن FT course از زبان Neil MacKinnon به عنوان یک فرد با تجربه آشنا می شویم .

آماده سازی زمین تیراندازی فیلد تارگت – FT course

نویسنده : Neil MacKinnon

تنطیم و تدوین : میثم کماسایی

 اجازه بدهید در آغاز بگویم که متخصص طراحی زمین نیستم، افراد نام آشنایی مثل اندی کلپین، سیمون اوانز، و مشابه آن‌ها متخصص هستند. اما تقریباً به مدت بیست سال است که تیراندازی فیلد تارگت می‌کنم و در اجرای چند مسابقات جایزه بزرگ و همچنین طراحی و تکامل چندین باشگاه کمک کرده‌ام.

با فرض اینکه زمینی در اختیار دارید و مجوزهای لازم را اخذ کرده‌اید، اولین کاری که باید بکنید این است که با دقت و توجه به قوانین نگاه بیاندازید. در قوانین wftf 2018 دو نکته وجود دارد که برای برگزاری رقابت ها و طراحی زمین های فیلد تارگت غیر قابل چشم پوشی هستند ؛ حداقل فاصله برای نصب تارگت 9 متر و حداکثر فاصله 50 متر است.

بعد از اینکه برخی نکات مهم کتاب قوانین را در دفترچۀ یادداشت خود نوشتید ، به ویژه در مورد قطر استاندارد کیلزون ها و فواصل قانونی آنها بر مبنای نوع پوزیشن ها، باید به زمینی که در اختیار دارید نگاه بیاندازید. به دنبال مناطق روشن و تاریک باشید، مکان‌هایی که اهداف را بالا بیاورید، مکان‌هایی برای اهداف در سراشیبی. همچنین توصیه می‌کنم که به دنبال زمین ها و مناطقی باشید که نگهداری کمی نیاز دارند، چرا که هرس کردن یک زمین با 40 تارگت (هر یک یا دو هفته یک بار) کار سختی است. باور کنید، من می‌دانم!

اگر قطعه زمینی که در اختیار دارید برای شما تازگی دارد، پس حتماً چیزهایی را تغییر خواهید داد، برای همین اهداف را خیلی دائمی و غیر قابل تغییر نسازید. من از تکه‌ تخته‌های داربست برای بست کردن به درختان استفاده می‌کنم. با چند نوار فلزی که از قبل دو سوراخ در زیر و یکی بالا در آن‌ها دریل شده باشد با این روش می‌توان یک سکوی بسیار ایمن بر پا کرد که به سادگی جمع می‌شود یا حرکت داده می‌شود. همچنین برای اهداف روی زمین از بلوک‌های سیمانی و تنۀ درختان قطع شده استفاده می‌کنم. هر دوی این‌ها به اندازۀ کافی سنگین هستند که زمان ریست کردن اهداق از طریق ریسمان حرکت نکنند، به خصوص اگر کمی در زمین فرو شوند. با این حال اگر نیاز باشد که در روز تیراندازی و به خاطر شرایط جوی هدفی را جا به جا کنید به راحتی می‌توان آن‌ها را حرکت داد. اگر با ابزار آشنایی دارید یا عضوی از باشگاه یا دوستی دارید که به صفحات فولادی و گاز انبر دسترسی دارد، استفاده از چندتایی پایۀ فلزی از پیش خم و دریل شده با زاویۀ 90 درجه هم می‌تواند به صرفه جویی بزرگی در زمان منجر بشود. و اگر زمین تیراندازی فقط برای آخر هفته یا یک روز بر قرار می‌شود، بندهای چرمی یا حتی بندهای TESPA هم مناسب هستند.

اول ایمنی

خطوط و زوایای شلیک را با دقت بررسی کنید ، در انبوه درختان ممکن است ببینید که مسیر ساچمه به سمت ساختمان یا ورودی باشگاه است و پوشش گیاهی ممکن است شما را دچار اشتباه در این امر نماید پس از دو نفر از دوستانتان کمک بگیرید این به صرفه جویی در زمان هم کمک خواهد کرد.

اندکی قبل خطی را بر پا کردم که در آن از پوشش طبیعی برای ایمن کردن اهداف استفاده کردم، یا حداقل خودم اینطور فکر می‌کردم. تا وقتی که روی خط قبلی نشستم و دیدم کمتر از 10 یارد جلوی من یک هدف قرار دارد! جا به جا کردن این هدف فقط چند دقیقه زمان برد و کل ماجرا ایمن شد و شخصیت هدفی را که قصد بر پایی‌اش را داشتم تحت تأثیر قرار نداد .
قبل از اینکه کسی را به زمین راه بدهید، بررسی کنید و بررسی کنید و دوباره بررسی کنید و اگر می‌توانید از چند تیرانداز با تجربۀ دیگر بخواهید که قبل از اینکه کسی در زمین تیراندازی کند آن را طی کنند.

همیشه نگاه کنید تا ببینید تیری که به هدف نخورد به کجا می‌رود. اگر هدف مرتفع باشد گلوله می‌تواند مسافت زیادی را طی کند بنابراین در نظر گرفتن یک حفاظ پشتی می‌تواند مفید باشد.

اصول کلی

هر زمینی باید با تجربه‌ترین تیراندازی را که ممکن است از آن استفاده کند به چالش بکشد، با این حال این امر نباید با نادیده گرفتن کم تجربه‌ترین تیرانداز همراه باشد. حداقل در اولین تجسم آن، چند اصل کلی برای هر زمین فیلد تارگتی صادق هستند. این‌ها ایده‌های من نیستند، بلکه آن‌ها را جمع آوری کرده‌ام.

 هر زمین باید پنج یا شش هدف داشته باشد که هر تیراندازی با تجربۀ کم هم بتواند به آن‌ها شلیک کند، بنابراین شاید بتوان یک هدف با حفره (کیلزون) 4 سانت را در فاصلۀ 30  تا 32 یاردی و یکی دیگر با کیلزون 2.5 سانت را در فاصلۀ 25 یاردی قرار داد. من حتی اهداف با ناحیۀ کشتار کامل را با کمی ارتفاع در فاصلۀ 20 یاردی قرار دادم و بعضی افراد نتوانستند به آن‌ها شلیک کنند، اما اگر بین هر پنج یا شش هدف یک هدف نسبتاً سر راست داشته باشید، از کنار گیری تیراندازان تازه کار با این فکر که این «زمین و این رشته زیادی سخت است و به درد من نمی‌خورد» جلوگیری می‌کنید. در همان حال، به همان تعداد هدف نیاز دارید که حتی بتوانند بهترین تیراندازان را به چالش بکشند و این به این معنی نیست که هدف باید در فاصلۀ 55 یاردی باشد. بله می‌تواند در لانگ رنج قرار داشته باشد، اما می‌تواند در یک نقطۀ تاریک هم قرار داشته باشد، یا می‌تواند کمی در شیب قرار داشته باشد و تعادل تیرانداز را به هم بزند و تنفس او را کمی سخت‌تر کند. بدون آن اهداف سخت که به تمرکز کامل نیاز دارند، تیراندازان باز هم کناره‌گیری می‌کنند و لذت نمی‌برند.

به غیر از یک محیط کاملاً شهری، واقعاً زمینی نیست که اندازۀ مناسبی داشته باشد و نتوان از آن برای فیلد تارگت استفاده کرد. در منطقه‌ای که من زندگی می‌کنم دو زمین داریم که در منطقه‌ای که قبلاً چراگاه بوده برپا شده‌اند، و دو زمین در مناطق جنگلی انبوه، یکی در باتلاق، و یکی در یک دره که رودخانه‌ای از میان آن عبور می‌کند قرار دارند. همچنین در زمین‌های فوق العاده‌ای تیراندازی کرده‌ام که در زمین‌های صنعتی برپا شده‌اند. با کمی فکر و استفاده از زمین‌های طبیعی، تقریباً هر جایی می‌توان یک زمین لذت‌بخش و چالش برانگیز برپا کرد. فرقی نمی‌کند که بتوان آن را به طور همیشگی رها کرد، یا لازم باشد که بین هر وعده تیراندازی اهداف را به طور ایمن پنهان کرد.

نکات و راهنمایی‌ها

هدف‌هایی که روی درختان یا درون حفره‌ها و دره ها قرار دارند برای افراد سخت هستند. من قبلاً تیراندازی‌هایی با کمان انجام می‌دادم که در آن‌ها اهداف نسبت به فیلد تارگت زوایای شدید‌تری داشتند. بدون شک اهدافی که بالاتر یا پایین‌تر از نقطۀ شلیک قرار داشتند بیشترین سختی و بحث را ایجاد می‌کردند. حتی در حالت نشسته هم این اهداف چالش برانگیز خواهند بود، قرار دادن آن‌ها در خطوط ایستاده باعث می‌شود که سطح سختی کار بالاتر برود.

کیلزون ها
بسته به قوانینی که زمین را بر طبق آن بر پا می‌کنید، استفاده از کیلزون های 15 و 25 میلیمتری می‌تواند هیجان بیشتری به کار ببخشد، حتی در فاصلۀ نزدیک. چرا که نیازمند شلیک بسیار دقیق به همراه زمان‌بندی عالی هستند و خود من در طول زمان کیلزون های کوچک بسیاری را به هدف نزده‌ام.

از نور به نفع خودتان استفاده کنید. منظور من این نیست که با قرار دادن خورشید کم ارتفاع در پشت هدف تیرانداز را کور کنید. یک بار این را تجربه کرده‌ام و بسیار ناخوشایند بود. به نظرم ضعف در طراحی زمین به شمار می‌رود. اما با قرار دادن اهداف در مناطق جنگلی یا سایه، یا حتی مناطق روشن که در آن‌ها ردیف طولانی‌ای از ستون‌ها یا درختان به هدف منتهی می‌شود، چالش بیشتری به کار اضافه می‌کنید. هر دوی این‌ها چشم را گول می‌زنند و آشنایی تیراندازان با دوربین اسلحۀ خود را می‌آزمایند.

نصب تارگت ها در نور کمتر یک نقص نیست بلکه یک چالش است

از زمین شیبدار استفاده کنید. اگر اهداف را در انتهای یک سراشیبی قرار دهید احتمال زیادی وجود دارد که هوای سرد یا باد به پایین تپه بوزد و گلوله را با خود ببرد. همچنین اگر اهداف را در آن سوی یک شیب قرار دهید، حتی اگر نقطۀ شلیک از نظر ارتفاع با هدف برابر باشد .

برخی افراد عاشق زوایا هستند و برخی از آن ها متنفرند. اما زوایا برای طراحان زمین تیراندازی کاملاً مفید هستند و می‌توان از آن‌ها برای تغییر جهت باد در یک خط یا روی بخشی از زمین تیراندازی استفاده کرد. گروهی از خطوط تیراندازی که روی یک قوس مداوم قرار دارند، که نهایتاً 90 درجه تاب می‌خورند به این معنی است که بادی که روی خط اول از سمت راست شما می‌وزد، در خط بیستم از پشت می‌وزد. یا اگر اهداف با زاویۀ 45 درجه یا بیشتر از هم قرار گرفته‌اند، هر چه که در مورد جهت وزش باد در هدف اول فرا گرفتید در هدف دوم به کار نمی‌آید. اما ایمنی را فراموش نکنید و مرقب باشید که خط آتش شما کجا قرار دارد.

فوت و فن کار

تمامی نقاط شلیک باید به خوبی ساخته شوند و تا جای ممکن هم سطح باشند، اما شلیک‌های ایستاده یا زانو زدۀ سربالایی یا سرپایینی حتی برای بهترین تیراندازان هم می‌توانند واقعاً سخت باشند. همچنین شلیک‌های نشسته که در آن‌ها تارگت در انتهای خطوط درختان نصب شده اند ممکن است بسیار دورتر از چیزی که در واقعیت هستند به نظر بیایند و اهداف روی شیب می‌توانند شرکت کنندگان را ترغیب کنند که بسیار بالاتر از کیلزون شلیک کنند.

در برد کوتاه، کیلزون 15 میلیمتری هم می‌توانند اعتماد به نفس تیراندازان را ویران کنند. دو کیلزون کوچک در یک خط می‌تواند روی ذهن افراد تأثیر بگذارد.

اهداف آن سوی آب ممکن است دورتر از آنچه که هستند به نظر برسند و آب هم می‌تواند تأثیر عجیبی روی باد داشته باشد.

همانطور که قبلاً اشاره شد، اهدافی که در طول خطی از درختان یا ستون‌های حصار قرار داشته باشند دورتر از آنچه که در واقعیت هستند به نظر می‌رسند. به ویژه اگر از یک هدف کوچک با ناحیۀ کشتار 25 میلیمتری استفاده کنید. هدفی با صفحۀ بزرگ‌تر از حالت عادی و ناحیۀ کشتار 40 میلیمتری هم می‌تواند همان تأثیر را داشته باشد.

بستن ریسمان‌های ریست هم می‌تواند از قرار گرفتن ریسمان‌ها در دیدرس تیراندازان هنگام تیراندازی جلوگیری کند و در عین حال تیراندازان را از یک روش تشخیص جهت باد محروم کند .

 یک هدف دور به دنبال یک هدف نزدیک، یک هدف روی همان خط افق  و یک هدف در شیب ، می تواند باعث شود در تنظیمات تورت الویشن (طبلک برد) دچار اشتباه شوند و این خود یک چالش خواهد بود.

اهداف

در حال حاضر تعدادی از تولید کنندگان تارگت های مختلف FT وجود دارند که طراحی‌های متفاوتی دارند. اخیراً یک باشگاه محلی ده هدف جدید خرید که همۀ آن‌ها صفحه‌هایی با اشکال هندسی داشتند. خوشبختانه امروزه با استفاده از فناوری برش لیزری، تعداد زیادی اشکال غیر حیوانی و همینطور اشکال سنتی‌تر اهداف در دسترس هستند. این امر یعنی اهداف کوچک با کیلزون کوچک برای اهداف نزدیک امکان پذیر هستند و همچنین اهداف بزرگ با کیلزون 40 میلیمتری، که هر دوی آن‌ها می‌توانند چشم و اعصاب تیرانداز را به آزمون بگذارند. تنها توصیۀ من این است که محکم‌ترین اهدافی را که می‌توانید تهیه کنید، چرا که برخی از اهداف نازک‌تر یا ارزان‌تر برای شروع خوب هستند اما مثل برخی اهدافی که من دیده‌ام به مدت بیست سال دوام نمی‌آورند.

نتیجه‌گیری

ما به عنوان طراحان زمین تیراندازی به دنبال چه چیزی هستیم؟ جواب ساده است، تلاش می‌کنیم تا یک روز تیراندازی لذت بخش را برای همه محیا کنیم. بله برای جلوگیری از موفقیت در شلیک به همۀ اهداف هم تلاش می‌کنیم، اما اگر این هدف محرک طراحی باشد احتمالاً در این کار موفق خواهید بود، اما بسیاری از تیراندازان را هم نا امید می‌کنید و برخی از آن‌ها را دیگر در باشگاه خود نخواهید دید.

علاوه بر این، تلاش می‌کنید که زمین‌تان تا جای ممکن وفق‌پذیر باشد، به طوری که یک زمین تیراندازی تابستانی 40 هدفی بتواند به یک زمین زمستانی 30 هدفی یا یک زمین 50 هدفی جایزه بزرگ تبدیل بشود.

بهترین طراحان زمینی که من می‌شناسم روش متفاوتی برای نگاه به قضایا دارند، در جایی که بیشتر ما چیزی نمی‌بینیم خط یا هدف می‌بینند. عملی بودن آن خط به این بستگی دارد که چه مقدار از شاخ و برگ درختان باید قربانی شوند و اینکه آیا صاحب زمین راضی است که شاخه‌ها را قطع کنید یا نه. اما اگر این نگرانی‌ها وجود نداشته باشند، یکی دو خط تیراندازی ساخته می‌شوند که به زحمتش می‌ارزند و تیراندازان را به یک اندازه خوشحال و ناراحت می‌کنند.

هیچ وقت از زمین تیراندازی خود راضی نباشید. اگر به قدر کافی خوش شانس هستید که بتوانید زمین خود را به طور دائمی بر پا نگه دارید، همیشه به دنبال اصلاحات و تغییرات قابل انجام باشید. به این شکل یک زمین واقعاً جذاب تکامل می‌یابد. علاوه بر این اگر لیگ‌های تیراندازی منطقه‌ای را میزبانی می‌کنید، تکامل مداوم زمین به این معنی خواهد بود که مهمانان شما هیچ وقت دو بار در یک زمین تیراندازی نمی‌کنند و همگی می‌دانیم که تنوع نمک زندگی است. یکی از زمین‌های ما ده هدف بیشتر از آن چیزی دارد که برای یک تیراندازی رقابتی نیاز است. این یعنی اعضای باشگاه تعداد خوبی شلیک تمرینی خواهند داشت، اما همچنین به این معنی است که برای باشگاه کار آسانی خواهد بود که هر بار که تیراندازی رقابتی دارند، با پوشش دقیق اهداف زمین متفاوتی را بر پا کند. نه اینکه به رنگ آمیزی همیشگی اهداف اکتفا کنند .