آناتومی دوربین تفنگ

تیراندازی کردن در حالت FT (فیلد تارگت) یا HFT (هانتر فیلد تارگت) بدون دوربین غیرممکن است، اما دربارۀ آنچه درون دوربین تفنگتان وجود دارد چقدر می‌‌دانید؟ استیو ادمونسون، پرده از معلومات نهفتۀ اسکوپ برمی‌دارد و دربارۀ چگونگی تنظیم HFT توضیح می‌دهد …

عملکرد اصلی دوربین ساده است؛ به تیرانداز در تراز کردن لولۀ اسلحه نسبت به هدف کمک می‌‌کند. اما چگونگی این عملکرد کمی پیچیده‌تر است. برای درک بهتر نحوۀ کار اپتیک‌های پیشرفته، بیایید نگاهی هم به اجزای داخلی و هم کنترل‌‌های خارجی اسکوپ بیندازیم و چگونگی تأثیرشان بر انتخاب اپتیک را در نظر بگیریم.

عملکرد داخلی

داخل دوربین سلاح همانند تلسکوپ کار می‌‌کند؛ یک عدسی شیئی در جلوی دوربین قرار دارد و نور را به بدنۀ اسکوپ می‌‌رساند و یک عدسی چشمی در عقب قرار دارد که تصویر دید را برای تیرانداز مشهود می‌‌کند.

عدسی‌های داخلی دیگری نیز وجود دارند که در عملکرد اسکوپ نقش دارند؛ پشت عدسی شیئی (جلو)، یک عدسی کانونی وجود دارد که به کانون درآوردن اشیا در اسکوپ کمک می‌‌کند.

میان عدسی کانونی و عدسی شیئی، شیئی به‌نام لولۀ ارکتور وجود دارد. لولۀ ارکتور حاوی عدسی‌های بزرگ‌نمایی و رتیکل است (خطوط متقاطع یا بعلاوه). لولۀ ارکتور است که برای صفر کردن تفنگ حرکت عمودی و افقی دارد.

عدسی بزرگ‌نمایی هنگام افزایش بزرگ‌نمایی به سمت عدسی‌ شیئی حرکت می‌‌کند و، با کاهش بزرگ‌نمایی، در عوض به عدسی چشمی نزدیک‌تر می‌‌شود. بنابراین، اگر تیراندازی اسکوپ 3-9X داشته باشد، عدسی بزرگ‌نمایی به عدسی شیئی در بزرگ‌نمایی 9 برابر و به عدسی چشمی در بزرگ‌نمایی 3 برابر در نزدیک‌ترین فاصله خواهد بود.

بهتر است بدانیم …

اسکوپ بزرگ‌نمایی ثابت لزوماً به معنای عدسی کمتر و بنابراین انتقال نور بهتر نیست، اما اسکوپ بزرگ‌نمایی متغیر به این معنی است که بهتر می‌‌توانید اسکوپتان را در میدان تیراندازی «تنظیم» کنید. با افزایش بزرگ‌نمایی اسکوپ، عمق میدان کمتر می‌‌شود. این مسئله برای FT بسیار خوب است (در این رشته مسافت یابی به عهده تیرانداز است و قوانین اجازه استفاده از ابزار های الکترونیکی برای مسافت یابی را نمی دهد) زیرا به شما اجازه می‌‌دهد دقیق مسافت را بسنجید . متأسفانه در HFT، به عمق میدان منطقی نیاز دارید زیرا پس از شلیک نخست نمی توانید اسکوپ را لمس کنید.

رتیکل را می‌‌توان در جلو یا عقب عدسی‌های بزرگ‌نمایی نصب کرد، و این امر در دید تیراندازان هنگام تغییر بزرگ‌نمایی اثر دارد. اگر رتیکل در جلوی عدسی زوم نصب شود (اسکوپ FFP«صفحۀ کانونی جلو یا نخست») ، اندازۀ رتیکل یا خطوط متقاطع با افزایش بزرگ‌نمایی تغییر می‌‌کند. باعث می‌‌شود تا هدفتان روی رتیکل، صرف نظر از تنظیمات بزرگ‌نمایی، یکسان باشد. در اسکوپی که رتیکل در عقب عدسی بزرگ‌نمایی است (اسکوپ SFP«صفحۀ کانونی پشتی یا دوم»)، رتیکل با تغییر بزرگ‌نمایی شیء را بزرگ‌نمایی نمی‌‌کند. در نتیجه، هدفتان تنها در یک تنظیم بزرگ‌نمایی صحیح خواهد بود (اشاره به مسافت یابی یا سنجش ارتفاع هدف با میلدات های دوربین).

نکتۀ مفید …

چیزی به نام «بهترین رتیکل» وجود ندارد. بهترین رتیکل چیزی است که با آن راحت‌تر هستید. در FT، نمای درهمی به دلیل رتیکل مشغول شما را از محدوده‌یابی سریع و کارآمد دور خواهد کرد، در حالی که در HFT، نقاط مرجع مختلف در رتیکل ضروری هستند. با این حال، هر کدام از این دو را که برای تیراندازی انتخاب کنید، مطمئن شوید که رتیکل به گونه‌ای نیست که آن را در مناطق سایه‌دار از دست می‌دهید، و یا خیلی ضخیم که ناحیۀ کیلزون هدف را مبهم می‌‌کند ( کیلزون : حفره ای که در اهداف فیلد تارگت به عنوان هدف اصلی است و اصابت تیر به قاشقک پشت حفره باعث افتادن هدف و کسب امتیاز می شود). رتیکل بسیار روشن نیز تمرکزتان کم میکند و توانایی‌‌ مسافت یابی در HFT (روش هولد اور یا همان پیشگیری) را کاهش می‌‌دهد.

بیشتر دوربین ها SFP هستند ، در حالی که نوع FFP نیز در بازار یافت می‌‌شود،

اکثر دوربین هایی که با هدف و کاربرد فواصل دور تولید می شوند FFP هستند. اسکوپ‌های صفحۀ کانونی جلویی محدوده را برآورد و تیراندازی در فواصل دور را ساده‌تر می‌‌کند. عدسی‌های دوربین اغلب برای کاهش انعکاس نور از لایه ای از مواد پوشیده می شوند که عملیات کوتینگ نام دارد و مقدار نوری را افزایش می‌‌دهد که وارد چشم می‌‌شود و به تشکیل تصویر روشن‌تری می‌‌انجامد. لولۀ داخلی purged  ( کاملا پاکسازی و مهر و موم شده) است به طوری که باران و رطوبت وارد آن نمی‌‌شود و عدسی را مه آلود نمی‌کند.

قطعات خارجی اسکوپ

بدنۀ اسکوپ نوعی لولۀ فلزی است. خارج اسکوپ نیز حاوی همۀ کنترل‌‌های لازم تورت و طبلک برای تنظیم رتیکل و دریافت تصویر روشن و واضح (مانند فوکوس کردن عدسی دوربین) است. امروزه، بیشتر لوله‌‌های دوربین از آلومینیوم ساخته شده‌اند، که بسیار سبک، بادوام و مقاوم در برابر خوردگی است.

جلوی لولۀ اسکوپ برای جای گرفتن عدسی‌های شیئی پهن می‌‌شود و این ناحیه objective bell نام دارد.

عقب اسکوپ برای جای گرفتن عدسی‌های چشمی پهن می‌‌شود و این قسمت وسیع‌تر acular bell نام دارد.

بخش میانی ​​دوربین بین objective bell و acular bell لولۀ تنه اصلی قرار دارد. بخشی از دوربین است که حلقه‌‌های پایه دوربین سلاح به آن متصل می‌‌شود و آن را به تفنگ وصل می‌‌کند.

بیشتر لوله‌‌های بدنۀ اصلی قطر 25 و30 میلی‌متری دارند، هرچند قطرهای بزرگ‌تر نیز وجود دارد. در نظر داشته باشید که، تیوب 30 میلی‌متری امکان تنظیم عمودی‌تر و افقی‌تر رتیکل را فراهم می‌کند. لزوماً به معنای آن نیست که نور بیشتری را از آن عبور و نمای روشن‌تری از طریق اسکوپ بدست می‌دهد.

در لولۀ بدنۀ اصلی اسکوپ، دو دستگیره تنظیم به نام تورت یا طبلک (یا شاید سه تا) برای تنظیم دارید و ممکن است دارای کلاهک باشند ،  بیشتر اسکوپ‌‌های شکار و لانگ رنج بدون درپوش یا کلاهک هستند دستگیره‌‌های تنظیم اغلب در دسترس هستند و تیرانداز می‌‌تواند تنظیم سریع و آسانی انجام دهد.

وقتی اسکوپ روی اسلحه نصب می‌‌شود، دستگیرۀ بالایی یا elevation عموماً برای تغییر ارتفاع (بالا یا پایین بودن رتیکل نسبت به هدف) بکار می‌‌رود و معمولاً یک نشانگر یا فلش جهتدار وجود دارد که به تیرانداز نشان می‌‌دهد کدام جهت ارتفاع را افزایش می‌‌دهد.

دستگیره یا طبلک سمت راست دوربین نیز تنظیم باد یا windage است، که به این معنی است که چقدر به سمت چپ یا راست گلولۀتان به هدف ‌برخورد خواهد کرد. طبلک های  elevation  و windage لولۀ ارکتور را تنظیم و به تیرانداز کمک می‌‌کنند تا هدف تفنگ را با رتیکل دوربین مطابقت دهند.

تنظیمات دیگر دوربین نیز مهم هستند. حلقۀ زوم یا بزرگ‌نمایی معمولاً جلوی عدسی چشمی قرار دارد و عدسی بزرگ‌نمایی را کنترل می کند. عدسی چشمی نیز توسط حلقۀ دیگری وجود دارد و آن را برای فوکوس کردن رتیکل و تنظیم با دید تیرانداز به حرکت در می آوریم . بسیاری از تیراندازان وقتی اولین بار شروع می‌‌کنند حتی این تنظیم را نمی شناسند و اغلب تعجب می‌‌کنند چرا رتیکل‌هایشان همیشه تار است!

یک نکتۀ مفید دیگر …

بزرگ‌نمایی دوربین را در توان مدنظرتان تنظیم و به بی‌نهایت فوکوس کنید. از دوربین نگاه کنید و به یاد داشته باشید که از فاصلۀ ایده آل چشمی (آسودگی چشم – eye relief) برای اسکوپ انتخابی‌تان استفاده کنید. سپس، حلقۀ پارالاکس (فوکوس) را تنظیم کنید تا زمانی که رتیکل را واضح و درون فوکوس داشته باشید. همیشه مطمئن شوید که چشمتان تحت فشار نیست و برای فوکوس کردن روی خود رتیکل درگیر نیست.

آخرین تنظیم خارجی، تنظیم پارالاکس، اجازه می‌‌دهد تا تیرانداز هدف و رتیکل را در همان صفحۀ کانونی دریافت کند. برای اینکه بهتر متوجه شویم، عقربه کیلومتر خودرو خودرو را تصور کنید. اگر در صندلی مسافر نشسته باشید، بنظر می‌‌رسد شاخص یا عقربه، به علت زاویۀ دید، سرعت متفاوت با سرعت واقعی خودرو را نشان می‌دهد. تنظیم اختلاف منظر یا پارالاکس مانند حرکت از صندلی مسافر به صندلی راننده است. به شما اجازه می‌‌دهد تا رتیکل را نسبت به هدف به حالت کانونی درآورید.

تنظیم پارالاکس معمولا در سمت چپ بدنه یا روی حلقۀ عدسی شیئی است.

بعضی از دوربین ها تنظیم پارالاکس ندارند و اختلاف منظر از پیش تعیین‌شده و ثابت است . برای بیشتر اسکوپ‌های شاتگان و ریمفایر، اختلاف منظر روی 50 یارد (46 متر) تنظیم می‌‌شود، در حالی که اسکوپ‌‌های تفنگ سنترفایر معمولاً روی 100 یارد (91 متر ) تنظیم می‌شود.

با این حال، اگر یکی از این اسکوپ‌ها را داشته و مایل به استفاده از آن برای HFT (هانتر فیلدتارگت) باشید، همه چیز از بین نمی‌‌رود. عموماً، با تغییر حلقۀ زوم ، می‌‌توانید نقطۀ کانونی دوربین اختلاف منظر ثابت را تا حدی تنظیم کنید.

در HFT، پس از اولین تیراندازی، نمی‌‌توانید تجهیزاتتان را تنظیم کنید و بنابراین باید به دنبال تنظیمات کامل در دوربینتان باشید که باعث می‌‌شود اهداف 7 متری‌تان و اهداف 41 متری‌تان (8 تا 45 یارد) در کانون باشد. دستیابی به چنین چیزی به قیمت معقول تقریباً غیرممکن است.

فرمول بکاررفته برای محاسبۀ نقطۀ کانونی نزدیک و سپس نقطۀ کانونی دور و از این رو عمق میدان هر دو بسیار طولانی و بسیار خسته‌کننده است و باید اطلاعات فنی و کامل داشت. یا می‌‌توانید کار عکاسان را انجام دهید و بر روی اصل 3/1 در جلو و 3/2 در عقب کار کنید؛ در اینجا این مسئله برای تیراندازان HFT آمده است.

41-7=34 (متر)

34/3=11.33

11.33+7=18.33 (که به شما نقطۀ اختلاف منظر پیشنهادی را می‌‌دهد)

در حالی که این امر به شما مطلوب‌ترین تنظیم اختلاف منظر برای اسکوپ را می‌‌دهد، اما به این معنی نیست که هم 7 متر و هم 41 متر هدف در کانون خواهد بود. اگر بزرگ‌نمایی را تا 8 کاهش دهید، عمق میدان زیادی خواهید داشت، اما ممکن است دیدن و تمرکز روی نواحی کوچک هدف مانند کیلزون دشوار باشد.

افزایش دادن بزرگ‌نمایی تا 12 نشانه روی روی کیلزون را آسانتر خواهد کرد ، اما عمق میدان به‌مراتب کوچک‌تر خواهد بود، به این معنی که اهداف دورتر و نزدیکتر بسیار کدر می‌‌شود. به بیان دیگر، این امر عمل تعادلی است. مطمئناً، هر چه پول بیشتری روی اپتیک خرج کنید، عمق میدان بهتر می‌‌شود، اما فکر نکنید اگر 10 برابر روی اسکوپ پول بیشتری خرج کنید، عمق میدان 10 برابر خواهد شد. اسکوپ‌هایی وجود دارد که عمق میدان فوق‌العاده‌ای به قیمت پایۀ خوبی دارند. برعکس، اسکوپ‌های گران‌قیمتی وجود دارد که، اگر بخواهیم رک باشیم، حداقل کلام این است که «ناامید کننده» هستند.

بسیاری از موفق‌ترین تیراندازها در HFT در هنگام تنظیم کردن اسکوپ بر حسب شانس کار می‌‌کنند. چند هدف 7 متری معمولاً در یک رقابت وجود دارد؟ چند هدف 36 تا 41 یاردی در یک رقابت وجود دارد؟ فدا کردن اندکی وضوح محدودۀ کوتاه برای وضوح بهتر محدودۀ طولانی‌تر چطور است؟ بزرگ‌نمایی اندکی کم کنید تا اندکی عمق میدان بهتر شود.

نکتۀ آخر …

چشمان هر کسی متفاوت با دیگری است، بنابراین تنظیم کردن اسکوپ‌تان کاری است که فقط شما می‌‌توانید انجام دهید تا بهترین نتیجه را بگیرید. با این حال، برای شروع، سعی کنید اختلاف منظرتان را در 27 و 28 یاردی و بزرگ‌نمایی را حدود 9.5 قرار دهید. این کار اهداف 11 تا 32 متری را برای شما واضح و اهداف در فواصل خارج از این محدوده تا حدودی تار می‌‌شود که نشانه‌ای برای سنجش مسافتشان است. البته مواظب باشید که در روزهایی که انتقال نور کمتر است، عمق میدان کاهش می‌‌یابد و دوربینتان ممکن است به شما دروغ بگوید!