تیراندازی در وضعیت ایستاده 2

در مقاله قبلی، ويژگي‌هاي كلي وضعيت ايستاده را بررسي كرديم، بنابراين می‌توانيم دیدي جامع از مکانیک آن دریافت کنیم. ليكن در این شماره، به جزئیات بیشتری خواهیم پرداخت، بنابراین می توانید وضعيت خود را مناسب و تااندازه‌اي عیب‌یابی انجام دهید.

تیراندازی در وضعیت ایستاده 2
Standing Position 2

در FT (فیلد تارگت) و HFT (هانتر فیلد تارگت) نقطه شلیک اغلب یک سطح کاملا مسطح نیست و اهداف هم همیشه هم سطح  و مقابل تیرانداز قرار ندارند. لوازم جانبی که تیرانداز از آن ها استفاده می کند اغلب منجر به جابجایی تیرانداز نسبت به موقعیت ایده‌آل او می‌شود.  در سطح کلاس‌های جهانی مطرح می‌شود که امتیازه اهداف وضعیت با وضعیت ایستاده‌ صرفنظر از مسافت و یا باد،نباید از بین برود، بنابراین تنها راه افزایش سختی و تمرین است ، دستیابی به وضعیت بدنی خوب سخت‌خواهد بود. با این حال، اگر وضعیت خود را اصلاح نکنیم، نتایج می‌تواند فاجعه آمیز باشد. یک راهکار خوب این است که نه تنها تارگت های هم سطح با تیرانداز، بلکه وضعیت‌های احتمالی برای موقعیت‌های گوناگون تارگت (زاویه های کم و زیاد نیز که گاهی با آنها مواجه می‌شویم آموزش داده شود، و همچنین باید زاویه زمین در نقطه شلیک را نیز بررسی کنیم. به این ترتیب هنگامی که شما به میله چوبی (لاین تیراندازی)نزدیک می‌شوید، می‌دانید چه کاری می‌خواهید انجام دهید و زمان و انرژی کمتری صرف و تلاش به انجام شلیک مناسب خواهید کرد. همچنین به این معنی است که می‌توانید زمان بیشتری برای فکر کردن به چیزهای دیگر مانند باد داشته باشید.

اگر پای جلو را به سمت هدف ببرید، موقعیت ران و لگن، و در نتیجه کل موقعیت، تضعیف میشود.

همانطور که در شماره قبل گفتیم، بنیاد وضعیت ایستاده پا است، زیرا همه چیز روی آن ساخته می‌شود. اگر پاها را تغییر دهیم، می‌توانیم کل وضعیت را برای بهتر یا بدتر شدن تغییر دهیم. با زاویه هر پا شروع می کنیم، 90 درجه نسبت به تارگت ایده‌آل است. بااینکه یک خط از مچ‌ها همراستا با تارگت ایجاد می‌شود، اگر آنها بچرخند، می‌توانند پاها را خصوصا در زانوها تضعیف کنند و کل بدن حول پای دیگر بچرخد و موجب چرخش افقی شود که کنترل آن سخت است. این مسئله معمولا برای پای عقب اتفاق می‌افتد که تیرانداز به آن زانو می‌زند تا تفنگ را در سطحی شیب دار نگه دارند، و یا برای یک تارگت بالا به تفنگ زاویه بدهند. مسئله‌ای که دریافتیم این است که وقتی پای ضعیف اصلاح شود، تفنگ دیگر در سطح مورد نظر ما قرار ندارد. برای اصلاح این مسئله می‌توان عرض ایستادن را تغییر داد. ایستادن عریض‌تر، پشت (ران) تیرانداز را پایین می‌آورد، بدن از آن پیروی می‌کند، و درنتیجه نقطه طبیعی هدف (NPA) تفنگ افزایش می‌یابد. هرچقدر انعطاف بیشتری داشته باشید، حالت ایده‌آل ساده‌تر بدست می‌آید. در حقیقت انعطاف‌پذیری در ناحیه مفصل ران و پائین پاها بسیار مهم است زیرا تاندون‌های سفت می‌توانند حرکات شما را محدود کنند و باعث عدم توازن شما شوند. ایستادن کم‌پهنا (تنگ‌تر)، ران‌ها را همتراز کرده و پشت بدن را بالا می‌برد و به این ترتیب هدف‌گیری تفنگ پایین‌تر است. اندازه‌ای درست و غلط برای فاصله بین پاهای شما وجود ندارد، اما کمی وقت صرف بررسی اثرات مفید کار با تارگت‌ها در زاویه‌هایی کنید که معمولا در محدوده تمرین یافت نمی‌شوند.
بالا بردن بیشتر بدن باعث می‌شود ران‌ها به جلو بیایند، اما باید مطمئن شویم که بسمت تارگت هستند. اگر نباشند استحکام (پایداری) خود را از دست می‌دهیم. برای یک تیرانداز راست دست، اگر ران‌ها بسمت چپ باشند، تفنگ تمایل به پایین و به سمت راست دارد و فقط عضله می‌تواند در برابر آن مقاومت کند. اگر ران‌ها به سمت راست باشند، بدن باید به سمت چپ کشیده شود، و چون بدن کشیده و برمی‌گردد (حالت فنری) منجر به حرکت اره‌ای می‌شود. برای تمام وضعیت‌ها، حالت تعادل باید پیدا شود.

اگر پای عقب را برگردانید، قسمت پشت زانو تضعیف میشود و پیچ میخورد و ثبات افقی را از بین میبرد.

اگر بر پهنای وضعیت قرارگیری اضافه کنید، پشت لگن پایین میآید و کانون (نقطه) هدف بالا میرود.

با آرنج که محکم روی ران‌ها قرار گرفته‌اند، تلاش می‌شود بازو تاحد امکان عمودی نگه‌داشته شود، دست را می‌توان تغییر داد تا بدون تاثیر بر بقیه وضعیت، تفاوت در ارتفاع ایجاد کرد. وضعیت قوی دست طوری است که در آن پشت دست در سمت چپ تفنگ در یک تیرانداز راست دست قرار دارد، این حالت تکیه‌گاه فوق العاده‌ای ایجاد می‌کند و می‌تواند تفنگ را نزدیک بدن و بالای ران‌ها نگه دارد، اما می‌تواند منجر به نقطه هدف پایین (کم) شود که در تیراندازان عادت‌های بد برای بالا نگه‌داشتن پشت بدن ایجاد کند. با چرخاندن دست، بشکل مخالف می‌توان ارتفاع را بهبود بخشید، اما همچنین می‌تواند منجر به استفاده از عضله برای مقاومت در برابر افتادن تفنگ شود. استفاده از مشت این مسئله را حل می‌کند و اسلحه را حتی بالاتر می‌برد، ضعف آن عدم مقاومت در برابر هر حرکت افقی است. اصلاح  این مسئله درازاندن (بالا نگه‌داشتن) یک یا دو انگشت در کنار تفنگ است. درازاندن انگشت اول و چهارم یک چهارچوب U شکل برای تفنگ ایجاد می‌کند، مرد عنکبوتی با آن آشنا است، یا انگشت شست و دو انگشت آخر و یا هر ترکیبی دیگر که فکر می‌کنید ممکن است اثر کند.

اگر پاها را به یکدیگر نزدیک کنید، پشت لگن بالا میرود و نقطه هدف پایین میآید.

اگر طوری تیراندازی کنید که پشت دست رو به شانه باشد، تکیهگاه مستحکمی خواهید داشت البته به قیمت تضعیف/پایین آمدن نقطه هدف.

یکی از آخرین کارهایی که می‌توان فراتر از تغییر وضعیت بدن انجام داد، تغییر اسلحه است. ما باید اسلحه‌ای داشته باشیم که برای وضعیت ما در شروع مناسب باشد و باید مطمئن باشیم برای متناسب کردن چیزی که می‌توانست تنظیم شود، وضعیت خود را تغییر نمی‌دهیم. هنگامی که وضعیت ایستاده محکمی داریم، باید ثبت دقیق از جایی که عناصر قابل تنظیم مختلف وجود دارند، در ذهن داشته باشیم. برخی از تیراندازها تفنگ را علامت می‌زنند تا بدانند کجا باید آیتم‌های مورد نظر را تنظیم کنند و سپس محل اصلی آنها را فراموش کنند. یک قاعده کلی برای یادآوری این است که اگر یک آیتم را تنظیم کنید، باید دیگری را نیز تنظیم کنید. برای مثال، بالا بردن پاشنه، نقطه هدف را بالا می برد، و بالعکس.

اگر دست را برعکس کنید، ممکن است نقطه هدف بالاتر برود، اما به نیروی بشتری برای بالا نگه داشتن تفنگ نیاز خواهید داشت که این امر عضله دوسر را خسته میکند.

با این حال، این نیز رابطه سر با تکیه‌گاه گونه تیرانداز روی تفنگ را تغییر می‌دهد، و تماس با آن کم می‌شود اگر پاشنه پایین بیاید، و برعکس اگر پاشنه خیلی بالا برود، می‌توانید برای رسیدن به بالای تکیه‌گاه گونه و نگاه کردن به واضح‌کننده تلاش کنید، که می‌تواند منجر به کج گرفتن کمان تفنگ شود. همین‌طور،    fore-end قابل تنظیم می‌تواند راه‌حلی برای بالا یا پایین آوردن تفنگ باشد، اما فاصله چشم تا لنز دوربین (eye-relief) می‌تواند کمتر از حالت ایده آل شود، زیرا تفنگ بواسطه وضعیت‌های مختلف تیرانداز به عقب یا جلو حرکت می‌کند.

اگر دست را مشت کرده و شلیک کنید، نقطه هدف بدون صرف نیرو بالاتر میرود، اما دیگر خبری از ثبات افقی نخواهد بود.

تمام این جوانب را می‌توان خارج از رقابت در باشگاه در نظر گرفت، و با چند آزمایش برای بررسی نتایج، یک مجموعه نسبتا دقیق از وضعیت‌ها بدست آورد که می تواند به وضعیت ایستاده پایه (اصلی) شما و کار برروی طیف وسیعی از موقعیت‌های تارگت کمک کند، بنابراین دفعه بعد که با چیزی غیرمعمول مواجه شوید، برتری فوری (بی‌درنگ) نسبت به رقیب خود خواهید داشت.