مسافت یابی در فیلد تارگت
شناخت مسافت یابی در فیلد تارگت

اولین و ساده ترین روش فاصله یابی روش چشمی است : 

مسافت یابی در فیلد تارگت

هنگامی که فیلد تارگت برای نخستین بار آغاز شد، روش اصلی تخمین رِنج به وسیله چشم بود. مغز ما فاصله را با مثلث بندی محاسبه می کند. تمرین زیادی لازم دارید تا بتوانید در این متد خبره شوید. تیراندازها اغلب در حین قدم زدن، فاصله با اشیاء را حدس می زنند و مسافت تا اشیاء را می پیمایند و یا این کار را فقط به صورت تمرینی انجام می دهند.
شکارچیان هنوز اغلب از این متد استفاده می کنند.
یکی از بهترین روش ها برای آنکه با این روش به نتایج خوبی دست یابید، آن است که یاد بگیرید تا چگونه فاصله هایی کوتاه مثلاً فاصله 10 یاردی را تشخیص دهید. سپس از مضارب مربوط به این فاصله قابل تشخیص استفاده کنید تا به طور ذهنی، فاصله خودتان و هدف را اندازه بگیرید.

محاسن:
•  این روش بسیار سریع است،
•  این روش را می توان با هر سیستم چشمی به کار برد،
•  به تجهیزات اضافی نیاز ندارد.
معایب:
•  چندان دقیق نیست و با افزایش فاصله، دقت آن کمتر می شود،
•  ذهنی است- ممکن است نتایج مربوطه تحت تأثیر احساس شما قرار گیرند،
•  این روش به سادگی در اثر نقاط کور، تیراندازی در جنگل، زمین های باز و غیره دچار   خطا می شود،
•  آموزش برای انجام دقیق آن، دشوار است.


مسافت یابی با پارالاکس  :   

مسافت یابی در فیلد تارگت


پارالاکس چیست؟
تصویری که بیننده از طریق عدسی و پشت Reticle می بیند، با حرکت چشم در راستای افق ( چپ و راست) یا بالا و پایین ، در جهت عکس جابجا می شود ، به این پدیده اختلاف دید – اختلاف منظر یا پارالاکس گفته می شود.  
علت : فاصله کانونی لنز شیئی اکثر دوربین ها در یک مسافت خاص تنظیم شده اند (معمولا ۱۰۰ یاردی) و در مسافت های دیگر دچار این عدم انطباق می شوند.
وقتی برای برد نسبتا نزدیک از دوربینی با بزرگنمایی قابل توجه استفاده می کنیم، تصویر در هر بردی به غیر از برد فعلی خارج از کانون عدسی دوربین می افتد. این بعنی برای داشتن تصویر قابل استفاده باید، برای هر فاصله مورد نظر، کانون شیئی یا جانبی مجددا تنظیم شود.
سالها پیش کشف شد که یکی از اثرات جانبی اصلاح پارالاکس/مسئله فوکوس کردن، این است که اگر در بردهای معمول تفنگ بادی از دوربینی با بزرگنمایی کافی (بیش از 24x) استفاده شود، عمق میدان کم امکان درجه بندی صحیح دوربین و در نتیجه برآورد صحیح فاصله را فراهم می آورد. با علامت گذاری تنظیمات پارالاکس بر اساس فواصلی که در آنها تصویر در کانون دوربین قرار می گیرد، چیزی که، حداقل در فیلد تارگت، روزی تنها یک وسیله ساده برای تصحیح خطای پارالاکس بود تبدیل به یک وسیله مسافت یابی ابتدایی ولی بسیار دقیق شده است.

اینکه عمق میدان چیست و چرا در زوم های بالا باعث کمترین خطای پارالاکس و در نتیجه فاصله سنجی دقیق می شود را در تصویر زیر بصورت کاملا ساده میتوان دید :


قسمت های قرمز رنگ درواقع محیطی است که در دوربین  واضح دیده می شون

مسافت یابی در فیلد تارگت

محاسن:
•  دقیق بودن،
•  به اندازه سایر متدها، ذهنی نیست،
•  در شرایط گوناگون به خوبی کار می کند.
معایب:
•  نیاز به یک دوربین دارد که بزرگ نمائی آن بالا باشد و کیفیت اپتیکی خوبی داشته باشد.  دارا بودن این ویژگی ها، با افزایش بهای دوربین همراه است.
•  استفاده از آن کند است.


مسافت یابی با میلدات (bracketing):    

مسافت یابی با میلدات دوربین
میلدات دوربین سایترون FT

در این متد تخمین رِنج ، هنگامی که هدف از طریق دوربین دیده می شود، تیرانداز، سایز ظاهری یک بخش از هدف “مانند کیلزون” را با بخش های  مدرج رتیکل مقایسه می کند و تناسب سایز هدف یا بخشی از آن را با خطوط (میلدات ها و …)رتیکل مقایسه میکند تا بتواند نشانه ای از رِنج هدف را به دست آورد. بدین گونه هنگامی که هدف ها در رنج های نامعلومی دیده شوند، می توان متناسب با هدف و میزان همپوشانی آن با خطوط رتیکل فاصله را تخمین زد.

مسافت یابی در فیلد تارگت
مسافت یابی در فیلد تارگت

جدول MIL DOT  میلدات