سه وضعیت تیراندازی فیلد تارگت
سه وضعیت تیراندازی فیلد تارگت
اگر از یک باشگاه تیراندازی دیدن کنید، تیراندازان زیادی را در وضعیت های مختلف تیراندازی می بینید، اما برای هر وضعیتی، اصول استانداردی وجود دارد. شما باید دائماً آنها را تمرین کنید زیرا به ندرت پیش می آید که در زمین مسطح و کاملا ً ایده آل تیراندازی کنید.
وقتی در کنار ورزشکاران یوگا تلاش میکنیم بعضی وضعیتهای یوگا را انجام دهیم، آنها از خنده روده بر میشوند،حقیقت این است که ما از دوران دبستان پاهای خود را به اندازه ۱۸۰ درجه باز نکرده ایم. پس چه انتظاری میتوان داشت؟
وقتی به قهرمانان جهانی مثل جک هریس یا قهرمانان جوان تر مثل جیمز هد نگاهی می اندازم، این سوال را از خودم می پرسم که آنها چگونه به این مقام ها رسیده اند و چگونه اینقدر ثابت میمانند؟ در حالی که من هم در موقعیت مشابه آنها قرار میگیرم، به هدف شلیک کنم. یاد گرفتن این کارها برای مردم عادی زمان میبرد، اما هربار که تمرین میکنید مهارت بیشتری پیدا خواهید کرد و به تدریج به وضعیت ثابتی خواهید رسید. من همچنان سه وضعیت را تمرین میکنم و فکر میکنم هیچگاه نتوانم در موقعیت ایستاده به موفقیت برسم، اما همه اینها بخشی از پیشرفت است. پس تنها باید تمرین کرد.
وضعیت نشسته
این وضعیت باثبات ترین وضعیت در بین سه وضعیت است و برای ۸۰٪ تیراندازیها از این وضعیت استفاده میشود. در این وضعیت، پشت شما بیشترین وزن بدن شما را تحمل میکند. زانوهای شما به سمت سینه به بالا آورده میشوند و تفنگ در سه حالت تکیه داده شده است که عبارت است از: روی شانه توسط قلاب انتهای تفنگ، روی زانوی چپ که با دست نگه داشته شده و در دست دیگر که محکم نگه داشته شده و توسط آرنج روی پای راست.
در این وضعیت، کشش در ماهیچه ها به کمترین میزان میرسد اما باید مراقب بود که تفنگ را توسط دست چپ نگه نداشت بلکه تفنگ باید در موقعیت طبیعی قرار بگیرد. شانه های شما باید در راستای لگن شما، صاف و در یک خط باشد. بعضیها پاهای خود را آویزان میکنند اما با ثابت کردن پاهایتان بر روی زمین و چرخش اندک پای چپتان به طرف داخل، میتوانید به ثبات بیشتری برسید. سعی کنید و آرامش خود را تا حد امکان حفظ کنید و جوری تفنگتان را محکم در دست نگیرید که انگار کسی قصد دزدیدن آن را از شما دارد.
همچنین شما در برخی عکس ها مشاهده میکنید که برخی از تیراندازان توانایی عقب کشیدن خود در این وضعیت را دارند این بدان معناست که بخش کمتری از تفنگ روی زانوی چپ قرار دارد و ثبات بیشتری بوجود می آورد.
وضعیت دوم در حالت نشسته
تعداد کمی از تیراندازان در این وضعیت قرار میگیرند درحالی که بازوی چپ روی زانو قرار دارد و تفنگ روی بازو جای می گیرد. در این حالت، بدن باید کمی رو به جلو باشد و وزن بدن باید بین باسن و پاها تقسیم شود. این بدان معناست که مرکز ثقل شما نسبت به حالت اولی که بحث کردیم، کمی به سمت جلو است تا وزن شما را به پاهایتان انتقال دهد. همچنین درنظر داشته باشید که در این حالت نسبت به حالت اول، چه اندازه از تفنگ جلوتر از بازوی چپ شما قرار دارد.
وضعیت به زانو (زانو زده)
این وضعیت ابتدا سخت است اما هرچه بیشتر آن را انجام دهید، بیشتر به آن مسلط خواهید شد. اگر میدانید که زیاد تلوتلو می خورید یا دوربین تفنگ را دنبال میکنید، سعی کنید خودبزرگ بینی خودتان را رها کنید. تعجب خواهید کرد بدانید چقدر این تغییر در دیدگاه به شما کمک خواهد کرد.
تیرانداز روی پاشنه پای راست خود که باید قائم باشد، می نشیند. تفنگ روی شانه تکیه میدهد و با دست راست انتهای تفنگ را نگه میدارد. باید به این نکته توجه داشت که طبق قوانین WFTF مچ دست باید جلوتر از زانو باشد و آرنج نمی تواند بین سلاح و پای شما قرار بگیرد .
اطمینان حاصل کنید که سر شما عمود به زمین است و دست جلویی شما تفنگ را هدایت نمیکند. اگر اینجور باشد، شما احتمالا ً جای نادرستی برای هدفگیری زانو زدید، بلند شوید و وضعیت خود را عوض کنید. همچنین وقتی روی پاشنه پای خود می نشینید، مطمئن شوید که پنجه پای شما گود نشده باشند چرا که میتواند باعث شود تیر شما خطا برود. وقتی به طور درست در این وضعیت قرار بگیرید، متوجه خواهید شد فشار بسیار کمی بر روی مفاصل شما وارد شده است.
در تصویر باید مشاهده کنید که قوزک پا به رول بگ (بالشتک مخصوص این پوزیشن) تکیه داده شده. با این حال، میتوانید از بین بگ (بالشتک یا کوسن مخصوص پوزیشن آزاد) خود استفاده کنید اما نباید جای دیگری از بدنتان به آن تکیه داده شود. در این حالت، شما نمیتوانید از رول بگ و بین بگ همزمان استفاده کنید.
وضعیت ایستاده
بدون شک، سخت ترین حالت در بین این سه وضعیت، حالت ایستاده است و من فکر میکنم تمام عمر طول میکشد تا در این حالت مهارت پیدا کنم. این حالت ماهیچه های بسیاری را درگیر میکند.
سر شما باید عمود به زمین باشد و بازوی چپ شما باید ریلکس باشد در حالی که آرنج چپ شما به لگن شما تکیه داده شده است. اگر بتوانید کمی به سمت بالا مایل شوید، وضعیت باثبات تری به آرنج چپ شما میدهد. پای چپ شما باید تقریبا ً عمود به زمین باشد چون حدود ۸۰٪ وزن شما را تحمل میکند. پاهای شما باید کمی بازتر از عرض شانه هایتان باشد. چک کنید که لگن شما با هدف در یک خط باشد. نباید لگن خود را بچرخانید. اگر چرخاندید، شما در یک حالت اشتباه برای هدفگیری ایستاده اید. بازهم تفنگ را با دست راستتان زیاد محکم نگیرید و دست چپتان را در جای درست قرار دهید تا به حذف نیروی عضلانی اضافی از روی شانه و بازوی چپ کمک کند.
این کار لازمه تمرین زیاد است و وضعیتهای قرارگیری زیادی برای دستان وجود دارد که شما میتوانید آنها را امتحان کنید تا وضعیت راحت و مناسب را پیدا کنید. اگر خود را درحال تعقیب دوربین تفنگ می بینید، خودبینی را رها کنید. یکی از کلیدی ترین نکاتی که باید به یاد داشته باشید، این است که شما هیچوقت نمیتوانید تفنگ را به صورت صد در صد ثابت بگیرید، پس باید یاد بگیرید که حرکت خود را زمانبندی کنید و در زمان مناسب ماشه را بکشید.
تیراندازی به حالت ایستاده واقعا ً دشوار است. سرنوشت بسیاری از مسابقات و برد و باخت در آنها، به حالت ایستاده یا حالتهای دیگر بستگی داشته پس به تلاش خود ادامه دهید و بیشتر تمرین کنید.
این مقاله پایه های سه وضعیت قرارگیری در تیراندازی را پوشش داده است و در مقالات بعدی به جزئیات هر قسمت پرداخته خواهد شد.
منبع :
https://www.pelletonpellet.co.uk/2017/08/16/field-target-shooting-positions/
